Kazanmak güzeldir, ama kaybetmek öğreticidir. Kaybettiğimde fark ettim; hayat bana her defasında bir şey anlatmaya çalışıyordu. Kimi zaman bir dostun ihanetini öğretti, kimi zaman yanlış bir seçimin bedelini ödetti. Ama her mağlubiyet, ardında bir ders bıraktı. Sandım ki yenildikçe küçülüyorum, oysa yenilgilerim beni büyüttü. Bir yara aldığımda, sadece acıyı değil, aynı zamanda dayanıklılığı da öğrendim.
Hayatta büyük zaferlerim olmadı. Büyük başarı hikâyeleri de yazamadım belki.
Övgülerle anılan bir isim de olmadım.
Ama yine de anlatacak bir hikâyem var.
Çünkü yaşadığım her mağlubiyet, beni ben yapan taşlardan biri oldu.
Her düşüşümde, yerden kalkmayı öğrendim. Ve bence, hayatta kalmak bile en büyük zaferdir.
İnsan, yalnızca zaferlerle değil, yenilgilerle olgunlaşır.
Kazanmak güzeldir, ama kaybetmek öğreticidir. Kaybettiğimde fark ettim; hayat bana her defasında bir şey anlatmaya çalışıyordu. Kimi zaman bir dostun ihanetini öğretti, kimi zaman yanlış bir seçimin bedelini ödetti. Ama her mağlubiyet, ardında bir ders bıraktı. Sandım ki yenildikçe küçülüyorum, oysa yenilgilerim beni büyüttü. Bir yara aldığımda, sadece acıyı değil, aynı zamanda dayanıklılığı da öğrendim.
Her yara bir iz bırakır. Ama izler, sadece acının değil, direncin de kanıtıdır. Yaralarımı saklamıyorum; onları bir zaaf değil, birer nişan gibi taşıyorum. Çünkü onlar, hayatın beni yıkamadığının, sadece şekillendirdiğinin göstergesi. Her düştüğümde, kalkmak zorundaydım. Ve ben kalktım.
Belki de en büyük mücadele, insanın kendi içinde verdiğidir. Dışarıdan görünmeyen, ama ruhunun derinliklerinde süren bir savaş… Kendi korkularınla, hayal kırıklıklarınla, geçmişin gölgeleriyle yüzleşmek. Yenildiğim anlar çok oldu; çoğu zaman pes etmek istedim, devam etmenin bir anlamı olup olmadığını sorguladım. Ama her sabah, yeni bir gün doğdu. Ve her yeni gün, bana ayağa kalkma fırsatı sundu.
Kaybettikçe kazandım aslında. İnsan, hatalarından ders çıkardıkça gelişir. Acı çekmek istemezdik belki, ama acı olmadan olgunlaşmak da mümkün değil. Şimdi dönüp baktığımda, kazandığım hiçbir şey, kaybettiklerim kadar öğretici olmadı. Eğer bir gün yolunuzu kaybederseniz, bilin ki mağlubiyetleriniz sizi yoldan çıkarmaz; aksine, doğru yolu bulmanızı sağlar.
Ben belki büyük zaferlere imza atmadım. Ama beni şaşırtan bir şey öğrendim: Mağlubiyetlerim, beni hayatta tuttu. Ve hayatta kalmak, bazen kazanmanın en güzel yoludur.
Şahane bir yazı, tebrikler