David Grossman, uzun yıllardır “soykırım” kavramını dikkatli ve temkinli kullandığını, ancak Gazze’de sahada bulunan kişilerle yaptığı görüşmelerin ve ulaşan görüntülerin kendisini bu tanımı kullanmak zorunda bıraktığını dile getirdi.
“İsrail” ve “açlık” kelimelerinin yan yana gelmesini “yıkıcı” bir durum olarak nitelendiren Grossman, İsrail’in aylardır Gazze’ye yeterli gıda yardımı ulaştırmadığını ve bölgede derin bir kıtlığın oluştuğunu vurguladı.
Holocaust gibi bir geçmişe sahip olan bir toplumun bu denli insan acısına duyarsız hale gelmesini “inanılmaz” bulduğunu belirten yazar, bu durumun hem ahlaki hem de tarihsel bir çöküş olduğunu ima etti.
Grossman, İsrail halkının neden Gazze’de yaşananlara tepki göstermediği sorusuna ise çarpıcı bir yanıt verdi:
“Çünkü görmemek daha kolay. Korkuya ve nefrete kapılmak çok daha basit. 7 Ekim’den sonra birçok insan ortak sol değerlerden vazgeçti. Artık düşünmelerine gerek kalmadı; çoğunluğun parçası olmak onlara bir tür rahatlık sağladı.”
Yazar, İsrail’in uluslararası toplumla ilişkilerinde giderek izole olduğunu belirterek Avrupa’daki desteğin de zayıfladığını ifade etti. Grossman’a göre, bu yalnızlık İsrail’i giderek daha karanlık ve çıkışı olmayan bir sürece sürüklüyor:
“Korkuya teslim oldukça yalnızlaşıyoruz. Bu yalnızlık, bizi içinden çıkılamaz bir tuzağa sürüklüyor. Ve bu tuzaktan kurtulamayabiliriz.”
