Ya da “Yaşlı ve Yalnız Kurtlar Hareketi”ni?
Ben duymadım. Muhtemelen siz de duymamışsınızdır. Çünkü böyle bir hareket henüz yok. Belki vardır da ben bilmiyorumdur.
Zaman zaman Ülkücü Hareket’in önde gelen isimleri toplanmış konuşmuşlar diye duyuyoruz. Ne konuşuyorlar, ne kararı alıyorlar bilmiyorum. Artık 70’li yaşlarda olan bu ülkü devlerinin söyleyecekleri çok şey olmalı. Şurası bir gerçek 12 Eylül 1980 darbesi ülkücülerin üzerinden silindir gibi geçti. Sovyetlerin ve Amerika’nın Türkiye’de iktidara gelmesinden korktuğu Ülkücüler çok ağır bir darbe yediler. Çanakkale’de İngilizlere geçit vermeyen Türk milleti bağrından Sovyetlerin Türkiye’ye inmesinin önüne geçen ülkücüleri çıkarmıştı ama ne yazık ki Türk Devleti akıllara ziyan bir şekilde ülkücüleri yaş ekin gibi biçmişti. Ölümlerden, işkencelerden, hapislerden kurtulduklarında, işsizlik, aşsızlık kısacası sahipsizlikle karşı karşıya kaldılar. Katlanmış sıkıntıların ortasında yapayalnızdılar.
Her şeye rağmen bir durum tespiti yapıp yollarına devam etmeleri gerekiyordu ama buna fırsat bulamadılar. 12 Eylül’den önce belki de dünyanın en örgütlü fikir hareketlerinden biri iken 12 Eylül’den sonra teşkilatçılık kabiliyetlerini kaybettiler. En kıyıdaki ülkücü bile, bütün hayatını, Türk milletini her alanda yüceltme davasına hiçbir karşılık beklemeden adadığı için, değerliydi. Bu değerler kıyıda köşede kaldı, değerlendirilemedi. Her olumsuz hadisede önce kendilerini hesaba çekerek ve 40 yıldır aleyhlerinde sürdürülen devasa karalama kampanyalarına karşı koymaya çalışarak zayıf düştüler. Haklı ve mazlum olduklarını kendilerine bile anlatamadılar. Çok kıymetli ülkücüler birer birer kendi köşelerine çekildi. Rahmete gidenler çoğaldı. Hepsine selam olsun.
Türk milleti ve onun göz bebeği Türkiye, bugün çok ağır sıkıntılarla karşı karşıya. Her bakımdan karşılaşılan kuşatma daralmaya başladı. En kısa zamanda bir yarma harekatına ihtiyaç var. Ülkücüler hâlâ bir araya gelerek bir durum değerlendirmesi yapabilmiş değiller. Her biri farklı sivil toplum kuruluşlarında partilerde Türk milletini yüceltme amacıyla kendi çaplarında bir şeyler yapmaya çalışıyorlar. Farklı ortamlarda amaçlarına ulaşabilmek için gayret gösteriyorlar. Kendi çatılarını öne çıkarmaya çalışıp birbirlerinden uzaklaştıkça sevgi ve saygılarını kaybediyorlar. Doğal olarak güçleri de süratle azalıyor.
Çeşitli partilerin, sivil toplum kurumlarının içine dağılıp gitmiş ülkücüleri, partiler üstü anlayışla bir araya getirecek bir harekete ihtiyaç olduğu açıkça görülüyor. Ülkücüler, şu anda birbirleri için ne kadar önemli olduklarını bildikleri halde bir adım atmak, köprüler kurmak için fazla istekli görünmüyorlar. Ben öyle düşünmüyorum. Damarlarında akan kanın gereğini bütünüyle yerine getirmeleri an meselesidir. Hiçbirinin dünyevi bir arzusunun olduğunu düşünmediğim bu yalnız ve yaşlı kurtların teşkilatlanmaları onlar için çocuk oyuncağıdır. Ancak bugün 60-70 yaşında olan gerçek ülkücülerin yaşanan kepazeliklere dur demek için fazla zamanları yoktur.
Başlangıçta amaç sadece Türk milletinin geleceğini inşa için “Gönüllerde birleşmek” olursa kişisel arzular öne çıkmaz. Kendisini milletine adayan insanların arasında zaten sen ben de olmaz.
Türkiye’deki bütün ülkücüleri bir araya getirecek kudretteki etkili isimlerin “Yalnız ve Yaşlı Kurtlar” olarak er geç harekete geçeceğine inanıyorum. Bu birlikteliğin çatısında bir isim veya bir kurul olabilir. Gerekirse bütün ülkücü başkanlar kapanır, içlerinden bir sözcü çıkarırlar. İstenirse formül bulunur.
Türkiye’deki bütün ülkücüler tek bir merkeze kulak verirse, mesela Türkiye’nin Cumhurbaşkanını seçebilir. Uygulanacak kalkınma hamlelerini işaret edebilir. Veya yüz bin ülkücü, ABD’nin karanlık elçisini istemediğini Kızılay’da ilan etsin. Bakın ne oluyor. Yeter ki ölmeden önce Kızılelma’yı görmek isteyen koca kurtlar harekete geçsin. İçlerindeki volkan bir patlarsa emin olun kimse bu gücün önünde duramaz. Olmayacak duaya mı âmin diyorum? Ben ümitvarım. Gecenin en karanlık anında mutlaka güneş doğacaktır.
Not: Koca sözü yaşlı ve büyük anlamlarına da gelmektedir.
